Brist
Isen ligg tjukk
Under kulda sitt spinn
Finns djup
Som meg ikkje finn
På glas eg vandrar
Botnen synst ei
Glatt av fred
Speglar meg
Utan tankar
Stilt i frost
Foten fell
Smertehav er ikkje lengre låst
Redsel slukar sjelen
Livspust stansar
Vatna grip kroppen
Inkje meir eg sansar
Tunge armar dreg ned i
dunkle djup
Verda glipper
Vonde fingrar viljen stryp
Til botnen
Skal tungsinnet
Følgjast
